mam mieszane uczucia...może gdybym miał parę lat mniej, to uwierzyłbym w jego przepisy. tak jak kiedyś dałem się uwieść uniwersalnej prostocie serwowanej przez Coelho, lecz potem zżymałem się na własną łatwowierność. trudno mi teraz wskazać, gdzie zostałem oszukany (czy w ogóle), zostało mi tylko ogólne wrażenie wtórności objawianych prawd. kto wie...być może oto chodzi, by karmić czytelników niewyszukanymi, lecz życiowymi historiami.
zresztą Shmitt w „Odetta Jakkażda” ustami bohaterki wyraźnie artykułuje swoje intencje:

<<fragment listu Odetty do Balsan-a>>
„Przysięgam, że moje życie, zanim Pana poznałam wydawało mi się beznadziejne (...) Aż pewnego dnia zaczęłam czytać pańską książkę (...) W swoich książkach udowadnia Pan, że w każdym życiu, nawet w tym najnędzniejszym, jest miejsce na radość, śmiech i miłość. Pokazuje Pan, że mali ludzie tacy jak ja, mają w rzeczywistości wiele osiągnięć (...) Dzięki pańskim książkom nauczyłam się sama siebie szanować (...)”

takie też, są jego książki
z przyjemnością dla odmiany, ale tylko tyle...