Nic dodać, nic ująć.

dokładnie , bardzo fajny film,pozdrawiam

I słusznie został zmiażdżony. Skopano w nim wszystko, co tylko dało się skopać i to pomimo widocznej staranności i chyba niezłego budżetu. A o powrocie do dzieciństwa jest wiele lepszych filmów.

Scenariusz żałosny – od początku widać, że nasz Hawke się przemoże i pomoże, od razu wiadomo, że Kazuo nie zostanie skazany, a nawet że chodziło o wypadek – i to nie jest wcale spoiler, to po prostu widać. Film przez to pozbawiony został całkowicie dramatyzmu, suspensu, fragmentami jest zwyczajnie nudny. Cześć wątków i scen w ogóle niepotrzebna (np. przygody Kazuo na froncie, wystarczyło powiedzieć że walczył po naszej stronie i pokazać go w mundurze, ale nie, reżyser musiał się wykazać jeszcze większą dawką kiczu), można też byłoby skrócić trochę ten obraz i spróbować jakoś zagęścić atmosferę.

Zdjęcia rwane i utrudniające oglądanie, a czasem wręcz zorientowanie się, o co akurat chodzi – zapewne była to nieudana próba nadania dramatyzmu letniej historii.

Sztampa, stereotypy i poprawność na każdym kroku – ciężkie życie mniejszości, oczywiście wszędzie sami dobrzy i prawi Japończycy, jakiekolwiek uprzedzenia bądź brzydkie zagrywki (oszustwo z ziemią) tylko po stronie białych, stary, lecz o złotym sercu adwokat, mądry sędzia, prawy lokalny wydawca, niewinne dzieciaki i tragedia wynikająca z ich rozdzielenia.

Patos zupełnie nie na miejscu, źle wycelowany i przez to miejscami wręcz śmieszny – Jeśli wiemy, co się w tym samym czasie działo np. w Polsce, albo co wyczyniali sami poddani cesarza, to grzeczne i łagodne internowanie paru tysięcy Japończyków było naprawdę najmniejszą rzeczą, jaką mógł zrobić w czasie wojny rząd USA. Jednak przedstawiono to prawie jak wysyłanie Żydów do gazu, a potężna muzyka (jedyna udana rzecz w filmie) sugerować ma chyba, że połknie ich Sauron i nikt z nich już nie wróci na stare śmiecie.
Płacz nad zabieranymi japońskimi przedmiotami miał być chyba przejmujący – a w tym kontekście wyszedł, głupio powiedzieć, śmiesznie.

Jednak nawet tych stereotypów i uprzedzeń, które na pewno istniały, reżyser nie potrafił przekonywująco pokazać. Brak jakichś ostrych słów, złych spojrzeń, przezwisk i bijatyk dzieciaków, krótko mówiąc – autentycznej niechęci, czy nieufności między dwiema społecznościami, wszystko to jest jakieś letnie i ugrzecznione. Ot, czasem ktoś rzuci "Japs". W zasadzie porządne uprzedzenia reprezentuje w filmie tylko lekarz sądowy (charakterystyczny Max Wright, czyli Tanner od Alfa), a dlaczego? – bo był na wojnie, widział trupy żołnierzy zabitych przez Japończyków w walce wręcz i rana mu się skojarzyła z ciosem kendo. Nic dziwnego, każdemu w jego sytuacji tak by się skojarzyło i prawie każdy w jego sytuacji patrzyłby na takich obcoplemieńców, jak na wrogów.

A propos letniości - w filmie nie wykorzystano należycie nawet tej zimy i pięknych cedrów. Nie czuć tu klimatu ciężkiej, surowej zimy (a wystarczy spojrzeć jak taki klimat stworzono chociażby w szwedzkim "Let The Right One In"), ani nawet – ciężki grzech w filmie o śmierci rybaka – atmosfery trudnego, prostego, nadmorskiego życia. Przeciwnie, wszystko jest kolorowe, czyściutkie, aktorzy wymuskani i wypacykowani, jakąś prozę życia w postaci starości reprezentuje chyba tylko von Sydow. Poza tym, jak na prowincjonalną dziurę, mały sąd i proces rasowy – wszyscy tacy porządni, logiczni, oddani sprawiedliwości i jeszcze przestrzegający procedur na dodatek <wymioty>
Ten motyw można było pokazać np. jak w "Missisipi w ogniu", albo we wspaniałym "Czarnym dniu w Black Rock", lepiej, czy gorzej, ale miałoby to jakieś ręce i nogi. A tak – nawet problem rasowy wyszedł tutaj bezpłciowo.

Z niemalże wszystkim w Twojej wypowiedzi się zgadzam, bardzo trafnie to wszystko ująłeś! Mimo to moja ocena to aż "siódemka". Jako całość bowiem obejrzałem z zainteresowaniem i przyjemnością, pomimo montażu rozwlekającego film do granic obrazu artystycznego o stonowanej fabule, pozbawionego suspensu. Muzyka za to jest niezwykła, wręcz fenomenalna, soundtrack jako taki zasługuje na najwyższe słowa uznania, tyle, że w wielu momentach filmu przydałby się bardziej nostalgiczny a mniej patetyczny podkład. Zdjęcia niezłe, klimat jest, zimy w tamtych okolicach potrafią być surowe, może ta nie była akurat z tych cięższych... :)
W sumie nostalgia jest tu zaletą, klimat, zdjęcia, gra aktorska (Max von Sydow!), no i muzyka - to wszystko na plus.
"Tylko chodzi o to, żeby te plusy nie przesłoniły nam minusów" - a o tych minusach wszystko w poście powyżej! :)

Nic dodać, nic ująć...

To dobry, solidny film który opowiada mało znaczącą, a na pewno pominiętą kartę historii II WŚ. Udane zdjęcia, dobra muzyka, fabułą dość rozszczepiona, ale jednak klarowna. Brak w tym silniejszych emocji, zrywów, film jest raczej nostalgiczny, wyważony. Co do nieuznania przez widzów i krytykę, to kosztował 35mln$, zarobił 23mln$. Podzielił tym samym los wielu produkcji mniej przebojowych, a jednak będących kinem wartościowym. Być może jak w skeczu Psy III "za mało *urwa. *urwa" czyli nachalności i hollywoodzkiej ekscytacji tanim patosem i efektownością. Chociaż ten patos też tutaj jest, ale nie tak rozdmuchany. Jak na mój gust to dobrze spędzony czas, polecam:
7+/10

zgadzam się, film wartościowy i warto go zobaczyć. Daje 7/10.

PANIE KOLEGO ZUPELNIE SIE Z TOBA ZGADZAM I PAMIETAJ TEZ ZE PRZEPIEKNY I MADRY FILM TEGO SAMEGO REZYSERA PT."KRAINA WIECZNEGO SZCZESCIA"PRZESZLA KOMPLETNIE BEZ ECHA...FILM JAK NAJBARDZIEJ ZASLUGUJE NA OSCARA A JAK NIE NA TO NA SAMA NOMINACJE...SWIETNY FILM Z REWELACYJNA ROLA HOPKINSA I YELCHINA...

W równowaznym i równoleglym zestawieniu przeszłości i teraźniejszości, film ten wywołuje równoczesnie - zarówno ból jak i piękno - opowiadając spoza romantycznych klisz o tragedii tej niezwykłej miłości. Wyjątkowa starannie i niemalże "ostrożnie" wyreżyserowane i imponująco zagrane.

Oczywiscie do naszej juz "rodzimej" tradycji nalezy jak zwykle spartaczenie tytulu - bez tego to by juz sie tu nie obylo! Ci bezrozumni goscie, ktorym przypisano te role - wymyslania "sobie" polskiego tytulu - najwyrazniej "jak im popadnie" - postanowili tym razem po prostu kompletnie sobie "przeinaczyc" caly sens orginalu - tu juz nie chodzi o "SNiEG padajacy na cedry" - tylko - no LOOOLZZzzz - no prawie ze o "CEDRY padajace na snieg".... ;D))).... Ja wcale bym sie nie zdziwil gdyby ci geniusze naprawde na cos takiego wpadli - w kazdym badz razie z tymi "Cedrami pod sniegiem" juz byli bardzo temu blisko... ;)